Wat maakt ons gereformeerd? Hoe verhouden we ons in de 21ste eeuw tot de aloude belijdenisgeschriften van de kerk? Deze vragen werden gesteld tijdens de bespreking van het eerste hoofdstuk van de concept-kerkorde op 25 september jl. door de gezamenlijke landelijke vergadering en generale synode. Tijdens die vergadering werd besloten een verkenningscommissie in te stellen, die voor de herenigde kerk een voorstel zal doen voor een eigentijds getuigenis.
Hoofdstuk A van de concept-kerkorde heeft voor een groot deel het karakter van een kadertekst die voorafgaat aan de meer reglementair getoonzette hoofdstukken die volgen: dit zijn we, hier staan we voor, en zo willen we met elkaar optrekken. Onderdeel A2 draagt als titel ‘Bijbel en belijdenis’. Er staat expliciet dat de kerken met de algemene christelijke kerk de Apostolische Geloofsbelijdenis, de geloofsbelijdenis van Nicea en de geloofsbelijdenis van Athanasius als verwoording van hun geloof in de drie-ene God aanvaarden, evenals de drie formulieren van eenheid: de Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leerregels.
Bij de bespreking van dit onderdeel op 25 september kwam enerzijds aan de orde dat dit niet de tijd is om hier radicaal verandering in aan te brengen: de oude belijdenisgeschriften hebben voor velen inhoudelijk nog niets afgedaan, en voor goed doordachte nieuwe formuleringen ontbreekt nu de tijd. Anderzijds was er veel aandacht voor de praktijk die daaromheen gegroeid is, bijvoorbeeld als het gaat om het al of niet ondertekenen van een (ver)bindingsformulier door ambtsdragers. Daar wordt in het gemeenten verschillend mee omgegaan. De Regiegroep had een voorstel ingediend om een commissie belijdende kerk aan het werk te zetten, die voor het herenigde kerkgenootschap een voorstel zal doen voor een eigentijds getuigenis: Deze commissie zal aan het werk gaan met de opdracht om te verkennen hoe we beknopt onder woorden kunnen brengen wat we geloven en waarom dat relevant is.
Tijdens de bespreking van het voorstel rees allereerst de vraag hoe breed deze taak is en op welke manier met andere kerken samengewerkt moet gaan worden. Ook werd er doorgesproken over de verankering van de nieuwe verwoording in het belijden uit het verleden. De Regiegroep benadrukte dat er met een open blik richting andere kerken aan deze opdracht gewerkt zal worden. Verwacht wordt dat het resultaat van de commissie wellicht geen echt nieuw belijdenisdocument wordt, maar veelmeer een verklaring waar we voor staan naar buiten toe. Unaniem stemde de vergadering in met de instelling van deze commissie. Afgesproken is dat benoemingen in de commissie plaatsvinden door de gezamenlijke moderamina, op voordracht van de Regiegroep.
Lees hier de integrale besluittekst.
Dit zijn de argumenten op grond waarvan het besluit genomen is om deze commissie in te stellen:
– de Bijbel roept de kerken van Christus op zijn Naam te belijden, verantwoording af te leggen van de hoop die in ons is en dwaalleer tegen te gaan.
– De hereniging is een passend moment om de hand aan de ploeg te slaan en te zoeken naar een nieuwe manier om ons gemeenschappelijke geloof actueel en toekomstgericht te belijden.
– Nu de verankering aan de leer van de Bijbel via de binding aan de belijdenisgeschriften bezig is te verzwakken, is het noodzakelijk om tot een nieuwe en daarmee sterkere verankering te komen.
– Het is nog te vroeg om te besluiten op welke wijze dat het beste kan gebeuren: via nieuwe belijdenisvorming, een eigentijds geloofsgetuigenis, een nieuwe verwoording van de binding aan de belijdenisgeschriften, een combinatie daarvan of op andere manieren.
– Een verkenningsopdracht aan een commissie is de aangewezen weg om in beeld te krijgen hoe die nieuwe verankering het beste inhoud en vorm kan krijgen en welk proces daarvoor passend is, zodat een latere synode van de herenigde kerken daarover kan besluiten.